| |
 |
28 júly om 12:57 |
| |
Joop Slagter I.M.
" Ik ween om Friesland dat wordt afgebroken
En aan zijn overvloed zal ondergaan,
Ik ween om mijn deemoed die niet is ontloken,
En om mijn boodschap die niet werd verstaan."
Gister kreech ik un mail met ut bericht dat de oud-Sneker dichter Joop Slagter op ut Spaanse eilaan Gran Canaria, dęr’t hij woande, overleden is. Hij mocht 82 jaar wurde. In maart 1997 ontmoette ik Joop foar ut earst, nadat syn bundel ‘ Klein requiem voor Sneek ’ útkomen was. Dat was foar mij toen dé literęre ferrassing fan de jaren negentech. Un prachtege lňfsang skreven op de stad Sneek. Ut was as un donderslach bij heldere hemel dat de deur de Friese Pers ( in opdracht fan ut Sneeker Nieuwsblad ) útgeven bundel der inenen was. Ik kon Joop Slagter toen nňch nyt. Ok nyt su’n wonder, Joop woande toen al jaren in ut Fraanse Vabres. Syn jongesjaren brocht hij deur in Sneek, dęr’t hij groat wurdde in un Kristlek Griffemearder húshouding. Hij was soan fan un skipper en un fisserdňchter. Joop ging naar de Kweekskoal an de Parrallelwech, ging in militęre diënst, ston in Hollaan foar de klas en werkte ok nňch bij de onderwiesbegeleidingsdiënst in Liwwarde. In syn Amsterdamse perioade was hij foarsitter fan ut Shaffytheater. In de weekends sprong hij ‘ter ontspanning wel eens boven Zestienhoven aan een prachute uit een Cessna ’.
Joop Slagter skreef al jaren fersen, mar was fňlgens eigen sęgen ‘ te lui ’ om wat met syn poëzy te doën. Hij had wel kontakt met de Holllaanstalege dichters Gerrit Komrij en Elly de Waard. Nou nyt bepaald de minsten! Dy adfisearden de oud-Sneker om tňch us un útgever te soeken. Slagter boad syn manuskript an bij un Liwwarder útgever. Dy wú wel un bundel fan Joop útgeven, mar bij endsjebeslút wurdde ut um tňch nyt. Uteindelek kwam ‘ Klein requiem voor Sneek ’ bij de Friese Pers út.
De bundel wurdde op 13 maart 1997 presenteard in de ouwe Stadsherberg fan Jikke van der Horst-Ozinga. Burgemeester Siebold Hartkamp nam ut earste eksemplaar in ontfangst. “ Mijn nostalgie wordt groter, naarmate ik verder van Sneek verwijderd ben. Juist dit verlangen heeft mij aangezet tot het schrijven van de gedichtenbundel. Ik kan het niet verklaren, het komt gewoon recht uit mijn hart ”, su sei Slager toen.
De dichter droeg syn debútbundel op an Pieter en Ida Zuiderveld dy’t met hun oud-plakgenoat de stad deurkrústen om te siën ňf Joop syn herinneringen wel klopten. Joop Slagter was beslist gyn dweper, sterker nňch hij wist in twee woarden eksakt te melden wat hij in Sneek miste: ‘ Savoir vivre ’. In ut Hollaans hewwe we dęr één woard foar: Wellevendheid!
In 2007 ferskeen syn tweede bundel: ‘ Denkend aan Friesland-verdachte sonnetten ’. Dy laaste toefoeging was un hearleke feech út de pan richting Prof. Dr. W. Bronzwaer dy’t proklamearder dat ‘gemakkelijke poëzie per definitie verdachte poëzie’ weze sú. De bundel wurdde útgeven deur Elettra in Sneek.
De tweede kear dat ik Joop Slagter teugenkwam was tidens un hearlek maal eten bij ut Vaticaan in Sneek. Dęr staken we mekaar un aardege fear in de kont: ‘ We blijven natuurlijk allebei afzonderlijk ‘ de Beste Dichter ’ skreef Joop foar in myn eksemplaar fan Denkend aan Friesland. Ut was un onfergeteleke avend.
Tňt beslút fan dit IM un toepaslek fers fan Joop Slagter.
Einde
Bejaarden paren flierefluiten in het bos
waar paddestoelen mediteren in het mos
hun herfstgetijden; kraaien krassen hun verhaal
een specht voegt morsetekens toe aan het kabaal.
De linde staat als röntgenfoto in mijn tuin
terwijl de treurwilg nog haar gouden sluier draagt;
de appelbomen door de zwaartekracht belaagd
vermaken aan het gras apathisch hun fortuin.
Als straks met storm en regen in het dood seizoen
hoop geloof en liefde zijn teloor gegaan
en de winter zich voorgoed in mij gevestigd heeft
begeef ik mij nog één keer naar het stadsplantsoen
voer de eendjes wat er rest van mijn bestaan
in de wetenschap dat ik hartgrondig heb geleefd.
|
| |
