| |
 |
8 júly om 12:57 |
| |
Ik loof in engelen
Nee, nyt in engelen met fleugels in smetteloas wit ňt wat dan ok figuren met fleugels dy’t foarkomme in wonderleke fertellingen. Nee, ik loof in engels op twee benen. Foarege week kwam ik der wear eentsje teugen, un somerengel, in ut kostlek moaie Wilhelminapark fan Sneek. Dat park, is un pronkjúweel fan de stad, dęr’t un soad minsen fertier en ontspanning fine. De kreasy fan Gerrit Vlaskamp kan besiën leie en doët dat dan ok.
Inenen ston hij foar de kamera fan Tjeerd Broekhuizen en deed spontaan syn ferhaal. ‘ Wolle Jo it ek yn it Frysk dwaan ’, froech programmamaakster Sietske Visser. “ Nou nee, liever in ut Snekers ”, antwoardde de bear fan twee meter. Un reus fan un kearel met un witte somerpet op, dy’t un karke foartdúwde met dęrin un ouwere man.
“ Ik haal um su nou en dan even op út de Ielânen. Dan gaan we tegare naar deur ut Wilhelminapark omdat hij dan su genyt. Ik fyn ut ok moai. Nyt alle dagen hoar, mar 1 kear in de twee weken. Hij het kňrtleden syn broer ferloaren en nou is hij der un bitsje af. Mar fanmiddach genyt hij. Hij het altyd boer weest bij de Swarte Brekken. Miskyn weestst ut nňch wel. Ik woan al mear as 40 jaar in Sneek, mar ik bin geboaren in Bňlsert. Myn fader was fan 1898, krekt as dit park. Un poerbęste man. En sterk dat y was. Sterk!! Un bear fan un kearel. Hij had hele groate hannen, twee fan mij konnen met gemak in één fan hem. Oans fader leeft natuurlek al nyt mear, mar ut was un bęste fent, je konnen der altyd fan op an. Wat is ut moai wear fandaach nyt?! We treffe ut mar. Nou, we gaan wear ferder. Hij fynt ut moai en ik ok. Goeie!”
|
| |
