| |
 |
26 maart om 20:28 |
| |
Gyn tou an fast te knopen
Meiske ston der fanmňrren en fanmiddach súver wat ferloren bij in de groate saal fan Hotel de Amelander Kaap. Har silverkleurege Fifty Six taske bungelde an de knop fan un stoel. Sú se dęr gister weest hewwe foar har laaste anwinst? ‘ Kleider machen die Leute ’ , is’t nyt su?! Meiske was fandaach inhuurd om de studydach fan Odyssee, Openbaar Onderwijs Sneek in te leiden. In de saal 193 skoalmeesters en skoaljuffrouwen. En ok nňch us un antal menearen en mevrouwen fan ut Praktykonderwiis ( finen en openbaren ) út Sneek. Oans Meiske is su’n lyflek typke met de broek an. At je de ogen dicht doën is ut krekt ňf hore je de ouwe Mies Bouwman praten. Inspireare en aktiveare, dat binne de kenmerken fan Meiske. Leiding nimme en rúmte geve. Minsen dy’t op su’n study-dach bij mekaar komme wille inspireard wurde, mutte hun mening geve kanne, met doën en betrokken weze. Beweging ontstaat dan fanself, predikt Meiske. Dęrop assosiatyf reageare brengt mearwaarde. Nije insichten ontstaan! Appeltje. Eitje! Alle 193 deelnimmers kregen un stukje tou ( opfallend hoefeul dat earst as un strňpke om de nek deden ! ) en moesten dat op fersoek fan Meiske om de polsen knope. Ferfolgens ok wear op un ingewikkelde manier an un andere meester ňf juf knope en dan wear los probeare te kommen. Hearleke chaos. Back toe the seventies. Lang leve de geite wollen sokken. Doel: samenwerke en at je klaar binne met de touknoperij je buurman ňf buurfrou helpe om út de Gordiaanse knoop te kommen. “ Professionaliteit is een vorm van kwaliteit”, kraaide Meiske. Mar gyn één lústerde. Alles kakelde deur mekaar heen.
“ Elkaar helpen is 1 van de bouwstenen van professionaliteit ”, probeerde oans inleidster nňch un kear. Om’e nocht. Dy onbeskofte pedagogen kwaakten mar deur. De mikrofoan begon ok nňch te singen. “ Verder van de boxen af ” , brulde un slimbo. “ “ Hé tútútút dat helpt ” kirde Meiske. Mar se fergaten de achtergroanmúzyk fan Viersterren Hotel De Amelander Kaap op sacht te setten. “ Pssstttt Meiske je moet je handen omhoog houden, dan worden ze wel stil, doen wij op school ook altijd ”, flústerde su’n jong mokkeltsje dy’t krekt fan de PABO kwam. En ferdomd un antal fan de gewaarde kollega’s stak fleurech de haan op richting de anders su assertieve Meiske. Ergens anders in de saal, út ut sicht fan Meiske, eamelden de study-dach-besoekers gewoan deur. “ Andere hand ook omhoog houden Meiske, écht mijn kleuters reageren altijd ”, spoarde de ambitieuze jonge juf an. Onder de rechteroksel fan Meiske sach ik un klein switplakje.
Na un uurke slap ouwehoeren in groepkes fan twee, dry en at ut nyt anders kon fan fier learkrachten, kwamen we wear bij mekaar. Ideréén mocht syn roaie ňf groëne briefkes an de Rode Draad Van Deze Dag ophange. Meiske begon senuwachtech in har silverkleurege Fifty Six Taske om knipers te soeken. “ Gammele alleen een rolletje tape meegenomen, niet zo handig van mij…”, mompelde de útleidster. Gelukkech stonnen der al un paar beidehandjes klaar dy Meiske wel eventsjes helpe wúden. “ Eigenlijk ook veel socialer dan knijpers. Mensen die de kaartjes wel even omhooghouden is veel leuker ", stak Meiske de helpers un fear in de broek. De roaie draad bleef leech. Meiske har taak sat der op.
Op’e weromreis naar Holwerd hewwe de kollega’s mij nyt mear sien. Ik sat in un hoekje fan de Sier tegare met Meiske. Ferrekte benijd hoe’t je su’n buro foar Training & Coaching en Presentatie nou opsette mutte. Laaiend entűsiast fertelde Meiske mij alle in’s en out’s.
“ Geloof in jezelf en durf te vragen!”
De overtňcht flooch foarbij. Toen Meiske fan board stapte ston ik nňch te swaaien met har silverkleurege Fifty Six Taske. Se sach mij nyt mear.
...
Mňrren wear an ut werk!
|
| |
