| |
 |
13 november om 08:30 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Der binne gręnzen
Foarege week even op stap weest, su nou en dan kan ik dęr enňrm fan geniete om na ut foetballen op frijdachavend even an’e tap te hangen in un nňch redelek brún autentyk kafee in Sneek.
Moaie ferhalen anhoare in onferfalst Snekers dat deur de senior kroechlopers in’e stad gelukkech nňch altyd brúkt wurdt.
De man dy’t mij in monoloochfňrm su’n moaie persoanleke story fertelde genoat al fan syn pensioen, al twee jaar. Bij syn laatste jaardach hadden andere kafégangers naar syn leeftyd fraagd. Sonder blikken ňf bloazen had hij seid dat y 75 wurden was. ‘Goh, dat hadden we nyt docht’, antwoardden se met ferbaasde blik. ‘Kiek at ik sęch dat ik 75 jaar wurden binne dan reageare de minsen altyd su, mar at ik sęch dat ik 69 bin dan krije je gyn reaksy. Fandęr, begrypst?!’
Ik knikte allienech mar. Toen kwam der un ander ferhaal. Eén kear in’e 14 dagen ging hij met de frou te oppassen in Amsterdam op ’e earste pakesęger fan ondertussen twee en un half jaar.
Skoandňchter was in ferwachting fan ’e tweede, ok wear un jonkje sú ut wurde. In jannewary is se útrekent. En nou kwam ut: Of pake ok met wú naar de seuven maanden echo. Nou nee, der binne gręnzen dęr wú hij nyt met naar toe.
Toen syn frou, skoandňchter en soan um ansagen ňf hij fan un andere planeet kwam was hij al overstach gaan. Dus in optňcht naar de moderne kraamklinyk. Hij en syn frou met ut jonkje in ’e tram en de jonge ouders op ’e fyts.
Ankommen in ’e kraamklinyk sagen se dęr al nyt eens op fan ’e optňcht. Ut skeen de gewoanste saak fan ’e weareld te wezen. In ’e behandelkamer kwam skoandňchterlief op ’e tafel te lęgen, deed de trui omhooch en de ferloskundege smearde wat dsjel over de omfangrike búk. Ut wurdde un bitsje dúster maakt. Dęrna sagen se allemaal naar un groat skerm.
‘En dou wúst nyt wete wat ik toen sach. Un prachtech ongeboaren mar oh su levendech kyntsje in ’e baarmoeder. Ut hoofd met bolle wankjes wurdde dúdelek in beeld brocht. Der saten al haarkes op ’e skedel. De foetsjes, de handsjes. Werkelek 3-demensionaal. Ik hew allienech mar teugen de froedfrou seid dat ik ut onbegryplek fond dat der opa’s binne dy’t nyt metwille naar su’n happening. Dat fond dy baakster ok.
Allienech syn frou en kyndes hadden de moan wagenwiid open. Sufeul bluf hadden se selfs in Amsterdam nňch noait metmaakt!
|
| |
