| |
 |
13 ňktober om 17:39 |
| |
Endorfine op'e Groëne Dyk
Hoppaaaa! Dęr was ut gelukshňrmoan Endorfine fanmňrren wear. Moedersile allienech op de Groëne Dyk drave in’e stromende regen en un flinke poester.
Wat bsielt un mins tňch om dit as 60+ te doën? Mut ik nňch wat bewieze? Is ut kompesasygedrach foar ja, foar wat? Nee hoar, gewoan even in gefecht met de natuurelementen. Tien jaar leden sú ik der nuy over nadocht hewwe om suks te doën, sinds dy tiid is der wel ut een en ander feranderd.
Tidens myn harddraafsessy kwam ik oud-kollega Jan Boonstra ( echt een fan myn alderfijnste kollega’s oait!) teugen. Jan moest lachen toen hij mij sach en maakte op fersoek ( ‘light narsistys trekje?’) un paar foto’s fan de eensame hardloper.
Jan skreef in un appke ut fňlgende en ik hew der niks an toe te foegen:
“Bikkel. Doe’t mij denke aan een aantal jaren terug. Wij op de fyts over de singel richting de oude Súderpoart. Wat wast aan it krimmineare over it weer. En nou kom ik dy tegen in it selde weer allinich sonder dyn harem.”
Nou dan tňch un toefoeging:nyt allienech myn harem liet mij fanmňrren in’e steek ok myn beide maten skitterden deur ouwesechheid.
|
| |
