| |
 |
14 júny om 13:28 |
| |
Omrop Fryslân Kollum, 14 júny 2021: Marten in Oranje
Ut EK foetbal 2021 is un paar dagen onderwech en ik sal ut earlek bekenne, ik bin wel un bitsje ferslaafd an foetbal. Oranje maakt altyd wel wat los bij mij.
Ik speul al jaren in Oranje, sterkernňch at aansens de kompetisy foar seuventallen wear los gaat sit der un groate kaans in dat ik ut oudst speulende lid van Oranje Nassau Sneek bin. Niks su moai as ut getik fan foetbalskoënproppen op’e tegels fan un kleedkamer om dęrna as un jonge hoan te foelballen op un half feldsje teugen kearels dy’t over ut algemeen un stuk jonger as mij binne. Hearlek om mannen op snelheid te pakken. Myn harddraverij op maandach- en frijdachmňrrens doën ik fanself nyt foar de flaukul!
Ut moaiste fan dy foetballerij fyn ik al jarenlang ut nasitten in’e kantines. De earlekheid gebied te sęgen dat de foarkeur fan alle lokasy’s útgaat naar ut monumentale restaurant fan LSC 1890. Want un bitsje foetbal kultuurbewuste Sneker het ut dan nyt over de kantine fan LSC. Nee, dat is ut Restaurant!
Nyt allienech ut LSC restaurant is un pronkje, mar ok de prachtege tribúne, dy’t landeleke bekenheid kreech na ut públisearen fan ut tegeldikke boek ’21 man’ fan Peter van der Meeren. Un boek over wie’t de 21 mannen waren dy’t op sundach 21 mei 1944 bij un belangrike wedstryd op ut LSC terrein oppakt wurdden. Un dramatise razzia. Jonge Nederlaanse kearels dy’t toen in 1944 in de gefaarleke leeftyd saten, spatten alle kanten út, fonnen un skúlplak onder de houten tribúne en stonnen der doadsangsten út. Wat is der na dy razzia met de mannen dy’t nyt ontsnappe konnen gebeurd? Dat is de kern fan ut prachtege boek.
Op dat feld an de Liwwarderwech in Sneek begon oait myn foetbalkarričre in 1968. De finen fan O.N.S. speulden dęr hun wedstriden op saterdachmiddach, de kakkers fan LSC deden dat un dach later op sundachs. Dęr onder dy in Amsterdamse Skoal styl boude tribúne, overigens finansierd deur ut Old Burger Weeshús, lagen de brúne feterballen in rekken, stonden de kalkemmers en rúkte alles naar foetbal. Ik fon dat as jonkje al un bitsje mysterieus, un bitsje geheimsinech. Nyt in ut laatste plak omdat ik toen ok al dy geskiedenis kon fan 21 mei 1944.
Dat dęr was ut terretoarium fan Marten Ferwerda, un oer-ONS’er. Marten was materiaalman nňch foar ut woard útfonnen wurdde moest. Over Marten hoarde ik fan één fan de bęste ONS-foetballers oait, Red Feenstra, un skitterende anekdoate. Red speulde ok in ut earste fan O.N.S.
Ik was dy saterdachmiddachs betiid en sette myn foetbaltaske alfast in de kleedkamer”, fertelde Red. “Siën ik Marten dęr onder de houten tribúne bezech met un brúnlearen wedstrydbal. Marten dúwt fanatyk de learen bal onder in un emmer met water. Dúwe? Hij fersúpte de bal gewoan. ‘Súpe kring”, mompelde Marten. Op utselde moment siën ik om ut hoekje en foëlt Marten um betrapt.
Mar futdaleks laat hij un Marten Ferwerda grijns siën en hij seit teugen mij: ‘Ja, jonkje ut feld is fanmiddach wat an de droge kant en dy feterballen mutte swaar weze as Wouda’s Meel-sakken en loaiďch op harses ploffe. Oudrukjes achterlate op’t fel tňtdatst un bitsje sterkes siëst en wat wit om’e neus wurdst. Houdst dyn freet hč, watst siën hest’.
Dy middach na de wedstryd stapte Marten fan ut feld. Op ut kale foarhoofd saten allemaal prachtech brúnlearen stempels, fetlearen onderskeidings fan de bęste kopper dy’t der oait in Sneek watte in Nederlaan rondlopen het op un foetbalfeld. Wij sagen letterlek en figuurrlek bij Marten op!
Marten Ferwerda saleger, dęr kanne dy lopende inktlappen fan dat andere Oranje nňch un puntsje an súge!
|
| |
