| |
 |
30 júly om 18:56 |
| |
Wim Brands
Onderstaand gedicht komt út bovenstaande bundel. Un fers dat mij raakt, dat ik fertaald hew in ut Snekers. Earst de orizjinele ferzy.
In de eerste nacht
In de eerste nacht nadat ik had
gehoord dat je ziek was
schrok ik wakker.
Het waaide buiten. Het waait, zei
jij, die nog geen oog dicht had
gedaan, en je glimlachte.
Ik begreep het pas later.
Wat er ook is, het zal de natuur
een zorg zijn.
Het waait, het waaide – buiten klonk
de troost van de onverschilligheid.
========
In de earste nacht
In de earste nacht nadat ik hoard
had datstou siik was
skrok ik wakker.
Ut waaide bútendeur. Ut waait, seistou,
dy't nňch gyn ooch dicht deen had
en dou glimlachtest.
Ik begreep ut pas later.
Wat der ok is, ut sal de natuur
un wurst weze.
Ut waait, ut waaide- bútendeur klonk
de troast fan onferskillechheid.
|
| |
