| |
 |
11 febrewary om 11:56 |
| |
Adembenemende Sprong in de tijd van Stef Bos imponeert
Vraag aan een willekeurige voorbijganger op straat of hij/zij Stef Bos ook kent en je krijgt als antwoord: ‘Dat is toch die man van Papa?!’
Inderdaad die Stef Bos. Gisteravond was hij voor het eerst in zijn leven in Sneek, met een try-out van zijn nieuwe theaterconcert ‘Een sprong in de tijd’, dat morgen in Gouda in premičre gaat.
Samen met zijn band van vier getalenteerde musici maakt Stef Bos een persoonlijke reis door de tijd. Een zoektocht van een kwarteeuw in pure poëzie en muziek. Uiteraard (?) begint Stef Bos met het nummer
Het leven is een sprong in de tijd:
Het begin van een leven
Je springt in de tijd
De stroom van de rivier
Neemt je mee
Je ziet landschappen van liefde
Onzekerheid
Verlangen
Je zwijgt
Zingt
Ontwijkt
Leeft
Met onvermogen
En geluk
En dan opeens
Kijk je terug
Naar wat je hebt gedacht
Wie je was
En wie je bent geworden
Om daarna
Weer
De stroom te volgen
Hierna volgt een ode op de vrouw, prachtig gezongen:
Ze vliegt als een engel door mijn dromen
Ze stuurt mijn hele leven in de war
Ik zie haar in gedachten voor mijn ogen
Ze heeft een grote kamer in mijn hart
Ze wandelt door mijn hoofd op hoge hakken
Ze maakt van elke man een marionet
Ze breekt je glazen hart in duizend stukken
Haar handen zijn de draden van een web
Het derde lied dat Stef Bos zingt op deze avond is het ultieme liefdeslied Papa, al een klassieker die nog altijd diepe indruk maakt.
Mooi dat Stef Bos in de loop van de jaren dit vers aangepast heeft. Poëzie is nooit af! Hij zingt niet meer van ‘Ik geloof in niks’, maar ‘Ik geloof iets anders’. Zo mooi! Want niks is natuurlijk koud en kaal is niks! En het zinnetje ‘We komen elkaar na de dood nooit meer tegen’ is door de dichter Stef Bos veranderd in ‘…misschien nooit meer tegen’.
De poëzie leeft, deze zanger omarmt zijn publiek, dat bijna ademloos zit te luisteren. Ik heb het zelden tijdens een voorstelling zo stil mee gemaakt in Theater Sneek.
Stef Bos doet geen verplichte nummers, hij neemt het publiek mee op reis, maakt hen deelgenoot van die zoektocht.
Stef Bos is persoonlijk. Hij meent het oprecht als hij zegt dat Sneek hem aanspreekt, hij is verwonderd over de schoonheid van een stad die hij niet kent.
En draagt op het podium een hagelnieuw vers een lofzang voor:
Voor en na
Voor de voorstelling
Hoe grijs en miezerig
En laag de lucht ook
Boven.het lage land
Rijdend.door de polders
Door een stad als
Sneek
Met waterpoort en grachten
Geeft dezelfde lucht
Opeens het gevoel
Alsof je terecht bent gekomen
In een schilderij
Uit de 17 e eeuw
Dat belooft
Voor vanavond
Eerste keer.ooit in Sneek
Warm welkom
In een zaal met karakter
Na de voorstelling
Zinderende avond
En een gedroomde sprong
Om de week te beginnen
De afwisseling die Stef Bos aanbrengt door zijn verhalen, de anekdotes en zijn liedjes ( stuk voor stuk taalparels ) maken dat het publiek zich geen moment verveelt.
Dit programma zal nooit hetzelfde zijn, deze artiest, deze liedschrijver ( 'liedjes' zing je met carnaval! ) is een taalvirtuoos. Ik heb gisteravond genoten en niet zo weinig ook.
Na afloop van de voorstelling nog met hem gesproken. Bleken we dezelfde nestgeur te hebben: zoon van een gereformeerde winkelier!
Stef Bos was oprecht geďnteresseerd in het Fries, het Snekers, in taal. Ik geniet nog na:
ik doën de ogen dicht
en siën wat foarbij is
komt wear teruch
der is un soad te siën
met de ogen dicht!
In de prachtige ingebonden bundel ‘Mijn onmacht woont in woorden’,van bijna 400 pagina’s, schrijft Stef Bos tegen middernachtelijk uur deze persoonlijke opdracht voor mij:
Voor Henk….
Lange leve de poëzie in het land
En het land in de poëzie
Stef Bos |
| |
