| |
 |
5 mei om 08:35 |
| |
Indrukwekkende Dodenherdenking Sneek trekt veel toeschouwers
De jaarlijkse Dodenherdenking in Sneek heeft gisteravond heel veel publiek getrokken. Op het Oud Kerkhof aan de voet van het Verzetsmonument stonden honderden toeschouwers, waaronder ook veel jeugdigen. Burgemeester Jannewietske de Vries hield namens de gemeente Súdwest-Fryslân een drietalige toespraak, in het Nederlands, Fries en Snekers. Er werden kransen en bloemen gelegd bij het monument en de Canadese gedenksteen.
Alex van Ligten, emeritus predikant hield een indrukwekkende toespraak bij de Joodse gedenksteen in de oude stadhuistuin. Ook was er een belangrijke rol voor leerlingen van de Koningin Wilhelminaschool en de IKC Juliana(school) uit Sneek. De leerlingen mochten niet alleen bloemen leggen maar lazen ook zelfgeschreven gedichten voor. De poëzie kwam behoorlijk binnen, zo mooi!
Toespraak burgemeester De Vries
“De kwetsbaarheid van vrijheid is wereldwijd weer voelbaar. Wantrouwen en polarisatie sluipen onze levens in. Wij en zij. Muren worden opgetrokken tussen landen, tussen groepen, tussen jou en mij. Zo raken democratie en vrijheid in de verdrukking, soms heel geleidelijk, soms versneld. Een glijdende schaal waarin gevaarlijke denkbeelden bijna ongemerkt vat op ons krijgen, onze angst aanwakkeren en onze blikken verharden. Hoe houd je je hart zacht in een wereld vol uitersten, in de zoektocht naar de waardevolle middenweg? Deze middenweg van verbinding, van vereniging. De kunst van het mens-zijn in onzekere tijden. Niet vanuit naďviteit of je kop in het zand steken, maar met beide benen op de grond, in het volle licht met de blik op de horizon”, sprak de burgemeester onder andere.
“80 keer 2 minuten. Samen herdenken is ons voorrecht en onze verant¬woordelijkheid. Ons volledig bewust van de rijkdom van leven in vrijheid:Onmetelijk en onschatbaar/ Klein en kwetsbaar/Groots en gemeenschappelijk/Toen, nu en in de toekomst/80 keer 2 minuten.”
Toespraak Alex van Ligten
De toespraak die emeritus predikant Alex van Ligten voorlas bij het Joods gedenkteken in de stadhuistuin van Sneek, had als titel ‘Van geluk spreken’. Dat meisje was Judith Herzberg die deze woorden als overlevende sprak. ‘Wij mochten van geluk spreken, maar dat deden we niet. De oorlog bleef al de tijd daarna zwaar drukken op de ouders en kinderen’, aldus de Joodse Judith. ‘Dat is wat oorlog en vervolging doen’.
“Als je er het leven afbrengt, blijft het je altijd bij. De uren, dagen, maanden en jaren van rechteloosheid, de willekeur van onderdrukkers, maakt je levenslang bang. Op je hoede. En je herkent als geen ander de dreiging dat het zich ooit, wie weet hoe snel al, in een of andere vorm gaat herhalen. Elke verontwaardigde schreeuwlelijk op straat of in de politieke wereld jaagt die angst opnieuw aan.
Wij mogen van geluk spreken dat we leven in een land dat al lang geleden gekozen heeft voor de menselijkheid. Er ging en gaat veel fout, maar de koers was (en is, hopelijk) om zo veel mogelijk geluk in zo veel mogelijk levens te brengen. Al tachtig jaar leven wij in vrede, maar wel, eveneens al tachtig jaar, in het bewustzijn dat er overal ter wereld gewelddadigheden, vernederingen, dood en verderf zijn. Mensen opgejaagd, kinderen vermoord. In onze dagen klinken de aanduidingen Sudan, Oekraďne en Gaza als vervloekingen van alles wat we voor de mensheid hadden gehoopt.”
 |
| |
