 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
16 april om 19:16 |
| |
Sweet memories
Fandaach gewoan an ut skriëven weest. Ondertussen flitse nòch allemaal beelden deur myn kòp. Bovenstaande foto is der su'n eentsje!
Súver un bitsje onwennech... |
| |
|
15 april om 20:24 |
| |
Alice Booij en Nico Altenburg gehuldigd tot Waterpoorters
SNEEK- In het Fries Scheepvaart Museum in Sneek zijn Alice Booij en Nico Altenburg vanmiddag gehuldigd tot Waterpoorters 2024. Burgemeester Jannewietske de Vries overhandigde de supervrijwilligers een oorkonde en een speldje als dank voor hun talrijke onbaatzuchtige werkzaamheden voor de stad Sneek.
Sinds 1974 worden op initiatief van de Stichting Sneek Promotion personen die zich verdienstelijke hebben gemaakt voor de stad Sneek, benoemd tot Waterpoorter.
Interview Riemie van Dijk in de papieren GrootSneek met Alice Booij en Nico Altenburg
De twee ‘echte’ Snekers die tot Waterpoorter worden gehuldigd vinden het een hele eer toegevoegd te zijn aan het selecte gezelschap van Waterpoorters die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de stad. Alice Booij en Nico Altenburg en vertellen hun verhaal.
'Alice Vertelles'
Sneek is het mooiste plekje van de wereld voor Alice Booij (1952). “Ik ben hier geboren en getogen, heb hier bijna mijn hele leven gewoond. Ik vind het heerlijk om over de stad te vertellen. Ik herinner me hoe ik als klein meisje bij mijn vader voorop de fiets zat en door de Hooiblokstraat reed. Hij wees naar de overkant van de gracht en zei: 'Dit was er vroeger allemaal niet'. Als vierjarige vond ik dingen vertellen al leuk. Mijn vader noemde me dan ook ‘Alice Vertelles’.
Toen Alice op haar 62ste stopte met het werken in loondienst, stapte ze naar het Fries Scheepvaart Museum. Twee ochtenden per week schrijft ze teksten over tentoonstellingen, uitgaves en oude films. “Niks doen past niet bij mij. Nu doe ik hier wat ik voorheen op mijn werk bij Friesland Post en de gemeente deed: mensen iets vertellen.” Zo redigeerde ze het boek ‘Schepen, schaatsen en schilderijen', een boek waarin museummedewerkers vertellen over favoriete voorwerpen uit de collectie. Zelf vertelt Alice over het schilderij van Joukje Hayesdr. IJlst (1746-1824). Alice: "Joukje IJlst was getrouwd met de Sneker geschiedschrijver Eelco Napjus. Ze blijkt mijn voormoeder te zijn. Dat we familie zijn ontdekte ik door stamboomonderzoek.”
Vraagbaak van Sneek
Alice Booij is dé vraagbaak van Sneek als het gaat om de geschiedenis van de stad. "Dankzij de steun van mijn man kon ik geschiedenis studeren", vertelt ze. Ze studeerde in 2005 cum laude af op ‘de introductie van de poepton in Sneek’. “Een bloedserieus onderwerp over gemeentelijke bemoeienis met de gezondheidszorg. Vanouds werd er gewassen en ontlast in dezelfde grachten. Daardoor konden besmettelijke en gevaarlijke ziekten zoals cholera zich verspreiden. Er moest iets gebeuren: iedereen moest op de ton. Natuurlijk zijn daar veel anekdotes over te vertellen, want er ging wel eens wat mis”, glimlacht Alice.
'Sneek, su het ut weest'
Mooi om te doen vond Alice de lezing over 75 jaar bevrijding tijdens de coronaperiode.“Het was een eerbetoon aan alle mensen die voor bevrijding hebben gezorgd.” Er mochten maar dertig mensen in de ruimte, maar de rest volgde de lezing online. Ook haar verhalen op de Facebookpagina ‘Sneek, su het ut weest’ bleken in coronatijd een lichtpuntje te zijn. “Vooral voor ouderen die helemaal opgesloten zaten in verzorgingstehuizen. Daar werden mijn verhalen elke morgen voorgelezen”, weet Alice. Ze besluit: “Wat ik doe, vind ik zelf leuk. Prachtig dat ik daar zoveel mensen een plezier mee doe.”
Nico Altenburg
Chauffeur voor toeristen en mensen met een beperking
Onze tweede nieuwe Waterpoorter is Nico Altenburg, sinds 2012 chauffeur voor Duurzaam vervoer Sneek. “Ik mag graag autorijden en toen goede vriend Jan Bargboer me vroeg te rijden, heb ik direct toegehapt: mooie promotie voor de stad”, vertelt Nico. Ook was hij 28 jaar lang vrijwillig chauffeur bij Samen Onderweg, waarbij hij samen met door hem opgetrommelde maten mensen met een beperking vervoerde naar sportactiviteiten. “Ze gingen elke maandagavond schaatsen. Vaak hielpen we hen ook de schaatsen aan te doen en plaatsten we hen achter zo’n schaatsrekje.”
Dat soms slechts enkele meters geschaatst werd, mocht de pret niet drukken.
Wijkvereniging De Spil
Nico Altenburg is geen stilzitter. Vroeger niet (“Mijn vader had een eigen bedrijf in slagerijbenodigdheden; vanaf mijn tiende jaar moest ik hem al helpen met darmen inpakken en auto inladen”) en nu nóg niet. Zo deed en doet wijkvereniging De Spil in Tinga veelvuldig een beroep op Nico’s inzet.
“Ik was al zo’n 25 jaar badmintontrainer toen Ronald Postma, die toneel speelt met mijn vrouw Jeanetta (Theatergroep Amato - red.) me vroeg te helpen met het vijftigjarig jubileumfeest van De Spil.
Ik zei oké, niet wetend wat er allemaal los zou komen.” Amato speelde in november 2023 in De Spil ter gelegenheid van dit jubileum. Nico, breed lachend: “Tweeënhalf jaar lang hebben Ronald en ik de jubileumkar getrokken. Ik had er bijna een weektaak aan.” De Wijkvereniging is momenteel met meerdere partijen in gesprek over een nieuw gezamenlijk pand, iets dat Nico van harte toejuicht. “Weet je dat er momenteel zo’n duizend mensen per week over de vloer van De Spil komen? In de toekomst is zo’n gebouw hard nodig om te voorzien in de behoeften van de veertigers van nu.”
Clubfotograaf
Bij voetbalvereniging WZS (later SWZ) vervulde Nico vele functies, zoals lid van de technische staf, penningmeester, leider, trainer, bestuurslid en clubfotograaf. Over dat laatste: “Tien jaar geleden vroeg ik of de teamfoto’s op de website niet wat netter konden.” De club legde de bal bij ‘m terug en bombardeerde Nico tot clubfotograaf. “Nu maak ik foto’s van wel vijfenvijftig teams. Dat kost me dan drie zaterdagen." Dan is er ook nog de vlootschouwcommissie, waarvoor Nico bij de opening van de Sneekweek de muziek en catering verzorgt. “Eigenlijk ben ik elke dag wel weg, ik heb wel drie tot vier dingen op een dag. Ik mag graag dingen organiseren, het is me niet gauw te druk."
|
| |
|
15 april om 09:12 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Friese Befrijdingsdach
Ut is fandaach Friese Befrijdingsdach en ok in Sneek wappert de flach fan’e koepel fan’e Groate Kerk. Bij oans thús hangt de flach trouwens ok út.
Ondertussen is ut op’e kòp ou 79 jaar leden dat in Sneek De Waach in braan stond, ok de titel fan un boek over de oarlòchsjaren in Sneek. Op 15 april 1945 fonden de wechtrekkende Dútsers ut noadech om gepast ouskeid te nimmen fan Sneek. Se staken de Waach in braan. Spitech genoech is butterwaach noait herboud, mar dat tersijde.
Al dy ferhalen hew ik as naoarlòchs kyn metkregen fan hoaren en sêgen, mar nòch wel út ’e earste haan. Fan myn ouwelui, dy’t in 1938 krekt met hun krúdenierswinkel begonnen waren in’e Sneker Noarderhoek. Se maakten dy bange oarlòchsjaren met, su onofallend mogelek. Gyn heldedaden fan ut thúsfront.
Bij fersetsminsen was fan heldendom gyn sprake, fertelde meester Gerben Oppewal mij oait. En hij had recht fan praten, hij sat tegare met syn latere frou Mary op kòp en oaren in ut ferset.
Oulopen frijdachmiddach was ik in ut Fries Skeepfaart Museum, dêr wurdde ut boek ‘Vrouwen van het Friese verzet- Gevecht op vele fronten’ fan Hessel de Walle presenteard. ‘Un histoarys plak’, sprak direkteur Hester Postma fan ut museum. Ommers op ut Kleinsaan nummer 18, was in’e oarlòchsjaren letterlek ut thús fan’e fersetgroep Lever.
In ut imposante boek staan 32 levensferhalen over Friese fersetsfrouwen. Stuk foar stuk ferhalen om stil fan te wurden. Dat deden dy frouwen self trouwens ok. Se hadden ut na de befrijding op 15 april 1945 amper mear over wat der allemaal in Fryslaan gebeurd was. Goëd dat Hessel de Walle disse frouwen nou 79 jaar na dato wel indirekt an ut woard laat.
Ut groatste gefaar fan disse tiid is onferskillechheid, wechkieke en besnòrd skòrremòrry avend na avend un poadium geve om kwetsende onsin út te kramen. Habtamu de Hoop weet der ondertussen alles fan. Wie’t dêr lacherech over doët en niks fan seit is ok skuldech an rasisme en diskriminearend gedachtegoëd.
Júst fandaach is ut dé dach om dêr ekstra bij stil te staan: Frijheid is un kostber besit en dat is wat anders as stompsinnech praat ferkòndege onder ut mom fan frije meningsúting.
Dêrom draach ik fanou fandach wear ut ut fakkel speldsje op myn jas as symboal om de fredesflam brandende te houwen.
|
| |
|
14 april om 21:52 |
| |
Un prachtech konsert: 15 jaar ondernimme is ok nyt sumar wat
Fanmiddach un prachtmiddach bij Lewinski had. Dêr gaven Anne & Piety & Band un machtechmoai en f’ral plezierech konsert. Anne is 15 jaar selfstandech ondernimmer en Piety ok. Anne as de Zingende Timmerman, Piety as retailer.
Tegare singen Anne & Piety al jaren, de laatste tiid krije se sangles fan Femke Hoeksma, fan Zangles Friesland. Fanmiddach was dan eindelek ut debút!
Gouden dit! En de groate kleine dirigent sach dat ut goëd was! Un gelegenheidsband fan topmúzikanten ondersteunden disse vocals! Der waren ok nòch un antal bysòndere gastoptredens. Hearlek allemaal.
 |
| |
|
13 april om 20:28 |
| |
Foetbal & Death metal fans in'e stad
Fanmiddach ONS Sneek- Go Ahead Kampen weest. Moaie pòt amateurfoetbal met un klinkende 3-0 overwinning foar ONS. Un moaie enersjieke ploech jonge foetballers. Súden se kampioën wurde?
Death Metal
Fanavend is in ut Bolwerk un Death metal konsert. Sach un kwarte músykliefhewwers fan dit sjenre deur de stad lopen. Ut het wel wat su'n subklutuurke. Ik ho derfan! Se wúden wel even op'e foto! |
| |
|
12 april om 19:25 |
| |
Presentatie van boek ‘Vrouwen van het Friese verzet- Gevecht op vele fronten’
Vanmiddag heeft in het Fries Scheepvaart Museum van Sneek de presentatie van het boek ‘Vrouwen van het Friese verzet-Gevecht op vele fronten’ van Hessel de Walle plaatsgevonden. Dat gebeurde in twee sessies, in verband met de grote belangstelling.
Zodoende kon het gebeurden dat er twee keer ‘een eerste exemplaar’ van het boek werd aangeboden. Die eer was er voor oud-Tweede Kamerlid Lutz Jacobi en Mare Faber-Sloots, conservator van het Fries Verzetsmuseum in Leeuwarden.
In het 400 pagina’s tellende boek spelen tweeëndertig vrouwen die in Friesland betrokken waren bij het verzet tegen de Duitse overheerser een hoofdrol. Uit de omgeving van Sneek waren dat o.a. Mary Joustra, Tiny de Jong, Janny Hettinga, Rinkje Koster, Bouwina Meindersma, Hieke Dam en Volie de Jong.
Volie Schermer-de Jong overleed op 14 februari jl. op 100-jarige leeftijd. Zij was de laatste nog levende vrouw die in de Tweede Wereldoorlog bij het de Friese knokploeg zat. Volie overleed dus twee maanden voor het verschijnen van het boek waar ze erg naar had uitgekeken.
In de papieren editie van GrootSneek, die op 25 april verschijnt uitgebreid aandacht voor het door Uitgeverij Wijdemeer uitgeven boek.
|
| |
|
11 april om 18:02 |
| |
Onfoarstelbere domme reaksy's op'e diarreesite dy't FB hyt
Na anleiding fan de útspraken fan Derksen J. over ut Fries-wezen fan Habtamu de Hoop, gister en fandaach un antal onfoarstelbere domme reaksy's lezen op de socials.
Beroepshalve plaats ik dêr berichten deur, en ok hier reaksy's dy't sogenaamd grappech bedoëld binne. Was der fanmiddach even helemaal klaar met. Nòrmaal sproken reagear ik noait nyt op reaksy's. An ut end fan'e middach hew ik één reagearder tòch beld en myn teleurstelling over syn reaksy útsproken.
Wêrom't ik nou wel reagearde? Siën ut laatste deel fan Ton van der Laan syn stuk over de kwesty.
Johan Derksen verspreidt net als Geert Wilders onversneden racisme
‘Ja ja, topshow, lekker man’ - je hoort het presentator Wilfred Genee zeggen. Net zoals je de lach van René van der Gijp hoort galmen - je hoeft er de televisie niet voor aan te zetten.
In het SBS6-programma Vandaag Inside, de best bekeken dagelijkse meningenshow op televisie, is alles herkenbaar en voorspelbaar. Het is het recept voor wat het luchtigste uurtje op tv moet zijn: alles belachelijk maken, om alles lachen en vooral niets serieus nemen.
Deze dinsdag was de man waar het programma om draait weer eens lekker zichzelf. Na het zien van een video waarin GL-PvdA’er Habtamu de Hoop met warme woorden over de Friese taal sprak, stelde Johan Derksen dat De Hoop ,,geen Fries’’ is, omdat hij niet ,,in Friesland geboren is’’. ,,Ik’’, zette Derksen nog even aan, ,,ben toch ook geen Surinamer’’.
De Hoop, geboren in Ethiopië en geadopteerd door een echtpaar uit Wommels, reageerde de volgende ochtend groots: ,,Laat je niet vertellen wie je bent of waar je thuis hoort. Nooit, door niemand. Ik ben Fries en daar ben ik trots op.’’
Racisme verpakt in lolligheden
Verpakt in lolligheden verspreidt Johan Derksen onversneden racisme. Het gaat er niet om of De Hoop een Fries is of niet, wie Habtamu de Hoop is, past niet in Derksens beeld van Nederland.
In de wetenschap noemen ze Derksens denkbeelden nativisme: je afzetten tegen mensen die volgens jou niet bij jouw land horen. In dit geval: De Hoop is niet geboren in Nederland, daarom kan hij nooit een Fries zijn.
Dit nativisme, een mengsel van nationalisme en vreemdelingenhaat, is een bekende retoriek uit het radicaal-rechtse gedachtegoed. Johan Derksen praat hier Geert Wilders na: het veroordelen en uitsluiten van mensen op basis van kleur en afkomst.
Dat Derksen zijn racistische opvattingen luchtig verpakt, is een slinkse manier om de ideologie te legaliseren. De kijker ploft op de bank voor een uurtje luchtigheid en krijgt als tussengerecht radicaal-rechtse opvattingen uitgeserveerd.
Het weerwoord wordt ingeslikt
Dit hoofdcommentaar is precies wat Johan Derksen wil. Derksen mag bij te veroordelen teksten graag herhalen dat het maar ‘een meninkje’ is, waar ‘iedereen wat van mag vinden’. Voor wie het niet met hem eens is, zegt de meningenmachine, zit er een ‘knop op de afstandsbediening’.
Door op zijn woorden in te gaan, weet Derksen, krijgt hij juist meer een podium om zijn mening te spuien. Hij kan de vermoorde onschuld spelen, het slachtoffer dat ‘in dit land niets meer mag zeggen’. Derksen krijgt de spreektijd om zich opnieuw af te zetten tegen ‘alle deugneuzen’ en kroont zich tot hoeder van het vrije woord.
En daarin schuilt het ware probleem: zijn tafelgenoten, collega’s en werkgever bieden hem avond na avond schaamteloos een springplank om zijn kwetsende riedeltjes af te steken. Ten faveure van de sfeer, de kijkcijfers en dus het geld, wordt het zo nodige weerwoord ingeslikt.
Wie mee lacht, zwijgt, in de studio aanschuift en hem niet van repliek dient, verspreidt en normaliseert net zo goed als Johan Derksen racisme en discriminerend gedachtegoed.
Ton van der Laan
|
| |
|
10 april om 20:18 |
| |
Even fastlêge...
Ut is amper te loven, hoe dom Johan Derksen, tegare met dy Albert V. gisteravend doënde waren. Eigenlek gyn woarden foar. Omrop Fryslân deed ut tòch en dat nim ik hier graach over. Al was ut allienech mar om ut fastlêgen fan dergelek stompsinnech praat. Laat dy nyt opnaaie Hab!
Polityk falt oer 'rasistyske útspraken' Johan Derksen oer Habtamu de Hoop
Utspraken fan Johan Derksen oer de Fryske identiteit fan Twadde Keamerlid Habtamu de Hoop feroarsaakje in weach fan lilke en fernuvere reaksjes. Ek De Hoop sels hat yntusken reagearre. "No Johan, ik bin Frysk."
Yn it programma Vandaag Inside gie it oer it feit dat der 18 miljoen euro útlutsen waard foar it befoarderjen fan de Fryske taal en kultuer. Der waard in fragmintsje toand wêryn't De Hoop dêr optein op reagearret.
"Hij staat hier uit zijn nek te lullen", sei Derksen nei it fragmint. "Iemand die in Friesland geboren is, heeft het recht om er zo over te praten. Hij is toch geen Fries."
Presintator Wilfred Genee brocht noch yn: "Maar hij is geadopteerd door Friese ouders." Foar Derksen makke dat neat út: "Hij is toch geen Fries, kom op zeg."
Yn de studio waard lake. Genee sei noch: "Maar hij spreekt het echt heel goed." Wêrnei't Derksen antwurde: "Ik ben toch ook geen Surinamer?"
Rasisme
Op ynternet reagearje in protte minsken lilk op de wurden fan Derksen. In soad minsken fine de útspraken rasistysk.
Under harren D66-fraksjefoarsitter Rob Jetten, demisjonêr minister fan Ynlânske Saken Hugo de Jonge en GroenLinks-PvdA-lieder Frans Timmermans. Ek âld-PVV-Keamerlid Harm Beertema nimt it foar De Hoop op.
Boppedat sprekke Fryske politisy harren ûnfrede út. NSC-Keamerlid Aant-Jelle Soepboer neamt de útspraken fan Derksen "lossinnige ûnsin." En PvdA-Steatefraksjefoarsitter Edou Hamstra seit: "Suver rasisme. Freeslik beskamsum."
De Hoop sels kaam ek mei in reaksje op X, it eardere Twitter, dêryn rjochte hy him streekrjocht ta Derksen. "No Johan, ik bin Frysk. Ik bin opgroeid op in buorkerij yn Wommels. Grutbrocht troch twa Fryske âlders."
No hopet De Hoop as Keamerlid wat werom te dwaan foar de kânsen dy't hy krige, seit hy yn it filmke. "Om hiel earlik te wêzen haw ik net safolle tiid en sin oan dizze flauwe kul. Dus asto it goed fynst, gean ik wer lekker oan it wurk."
Tûmba krijt meldingen
By anty-diskriminaasjeburo Tûmba binne nei oanlieding fan de útspraken fan Derksen al meldingen binnenkaam. Mirka Antolovic fan Tûmba jout oan dat se oan De Hoop frege hat oft hy oanjefte dwaan wol.
Steatelid Jaap Stalenburg fan de PvdA is skrokken fan de wurden fan Derksen. Hy hat by de partijtop oanjûn dat hy fynt dat de saak heech opnaam wurde moat.
Derksen ûntkent dat der sprake is fan rasisme
Derksen sels is him yntusken fan gjin kwea bewust. "Wat je ook zegt tegenwoordig, er wordt altijd wel racisme bij gehaald, of antisemitisme of homofobie", seit hy tsjin it AD.
Neffens him hat it neat mei rasisme te krijen. "Wat een onzin. Hier stond geen geboren Fries te praten, maar mijn punt was dat ik het belachelijk vind dat er 18 miljoen euro naar de Friese taal gaat in een tijd dat er zoveel bezuinigd moet worden."
|
| |
|
9 april om 20:05 |
| |
Brún kafé òf Mancave in Harlingen
Gister bij Jelle Outhuijse in Harlingen weest. Prachtkearel met un wel heel bysòndere mancave. Of is ut tòch un brúne kroech. Miskyn is ut wel un komby. Mar dat Tom Coehoorn en ik un hele joppege middach hadden is wel seker!
Ik kreech ok nòch un fraaie LP fan Edoza fan Jelle met, as kadoatsje. Dy Harlinger seunen hewwe wat!
Foto is fan Tom. |
| |
|
8 april om 08:43 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Ronnies SEX Shop
‘Gekken en dwazen skriëve hun namen op deuren, muren en glazen’, un bekende útdrukking dy’t internasjonaal is. Nou brúk ik disse útdrukking as metafoar, dus nyt allienech minsen dy’t hun namen te pas en faak te onpas overal delkalke.
Teksten in de openbare rúmte, klinkt al heel wat positiever. Al bin ik wel fan mening dat je ongefraagd nyt op un ander syn eigendom poëzy òf proaza skriëve mutte.
Un hele bekende tekst stond oait ergens in Fryslaan op un transformatorhòkje: ‘Kultuer? Ken dat ok in’e frituer?’ Hearlek relativearend. Of disse: ‘Rampen komen!’ Met un útroepteken nòch wel. Eén letter derbij en der stond (K)Rampen komen! Maakt ut un bitsje minder dramatys nou?!
En eentsje dy’t ut Licht siën had, stak ut nyt onder stoëlen en banken en skreef op un bline muur: ‘Je zus Redt!’ Met un kleine spasy in ut earste woard, fast nyt su bedoëld. Un grappemaker pakte de kwast en kalkte der achter: ‘Myn broer ok!’
Ik hou fan dy húmòr.
Ondertussen al wear twee weken leden tidens de grand tour deur Súd-Afrika reed ik de beroemde Route 62. Een fan’e bekendste autoroutes op’e weareld tussen de stad Robertson en strúsfogelstad Oudshoorn.
Dêr, krekt foarbij Barrydale, ok muurkunst. Fan ’e bútenkategoary wel te ferstaan. Ronnie, un ouwe hippy met inmiddels lang gries haar in un flecht tòt op’e kont, had bij ut plakje op Route 62 un kleine shop, wêr’t hij ijsko’s, benzine, bier, kranten, halfsachte patat en ‘boerewors’`` ferkocht.
Mar der sat helemaal gyn loop in Ronnie syn toko. Toen bedochten syn maten un list. Met slechts 3 letters, un S, un E en un X, setten se subtyl ut woard SEX tussen de naam Ronnie en Shop. De útwerking was gigagroat. Ut onderstreepte magise woard, in road, bleek un magneet. Ronnies SEX Shop, dat úteraard gyn Sex-Shop was draait fanaf dy dach rekòrdomsetten. Wat un hearleke prank. Ondertussen hangt der kleurege linzjery in Ronnie syn padstal.
Selden su de impakt fan 3 letters siën. Uteraard hew ik even bij Ronnie an ’e tap sitten, hew um beloofd om reklame foar syn saak te maken. Allienech wat de konneksy nou krekt met Fryslaan is?
Dy fond ik dus op deuren, muren en glazen. Teminsten, at je ut mar siën wille. Iedereen mar wear un kreatieve week toewênst. Ok namens Ronnie!
|
| |
|
7 april om 22:51 |
| |
Juf Roos
Fòlgens mij kenne je der nyt betiid genoech met beginne: kultuer!
Fanmiddach bij un prachtfoarstelling fan Juf Roos in Theater Sneek met kleinsoan N. weest. Groate rykdom.
Ut was sowieso un prachtech weekend, mar dat hou ik dan gewoan wear privé.
Fanavend met B. naar SC Heerenveen-FC Utrecht weest, onthutsend swak Heerenveen ferloar kaansloas met 2-3. Hoe doelpunten yts ferbloeme kenne.
|
| |
|
6 april om 17:14 |
| |
Black Boys en 7 x 7 foetbal
Gisteravend te foetballen weest in Workum. Alle kearen wear un feestje om te doën! Dêrom kon ik nyt bij de bysòndere Black Boys avend weze. Fanmiddach Peter van der Meeren even kòrt interviewd foar ferslachje op GrootSneek-site. Hierbij
Black Boys avond vol met nostalgie
Op zaterdag 25 mei vindt de officiële receptie, reünie en feestavond plaats van het 100-jarige Black Boys. Zoals bekend gaat de roemruchte vereniging na dit jubileumjaar op in fusieclub Sneek Wit Zwart. Gisteravond was er al een bijzondere Black Boys in het Convenantgebouw in Sneek. De bijeenkomst trok ruim 125 belangstellenden die zich onderdompelden in de Black Boys zee van nostalgie. Dat gebeurde o.a. door gesprekken die Peter van der Meeren, een oud-WZS ‘er in het beroemde Black Boys shirt, voerde met clubcoryfeeën.
Frekie ter Schuur
Uiteraard werd ook het door oer-Black Boys supporter Frekie ter Schuur, helaas niet meer onder ons, tot clublied verheven ‘Twee ogen su blau’ massaal meegezongen. Dat gebeurde door inbreng van Fokko ‘met de bordjes’ Dam ( samen met grote organisator van de avond, Pieter Plekkringa) die vertelde hoe hij ooit met Frekie een cd opnam. Het schijfje werd door Frekie later in de binnenstad van Sneek verkocht. Een prachtig schilderij van Frekie, gemaakt door Imke Meester, hing gisteravond tot Black Boys omgetoverde feestzaal. Daarmee was Black Boys supporter nummer 1, toch nog een beetje aanwezig.
Aan tafel met Peter van der Meeren
Van der Meeren, samen met Bert Kalteren, schrijver van het op 24 mei te verschijnen jubileumboek, interviewde live een aantal Black Boys mensen. Onder hen Tjeerd Ligthart, over de binding van de groep Indonesische voetballers en Black Boys. Yvonne de Rapper vertelde over de connectie die haar familie ( Douwe en Jan de Rapper) met de vereniging uit de Noorderhoek had.
Mevrouw de Rapper liet weten dat zij nog brieven uit 1929 heeft gevonden waarin Douwe de Rapper aan Jan de Rapper schreef. Brieven die alleen maar over Black Boys gingen. De epistels kunnen nog worden meegenomen in het jubileumboek, dat 20 april op de persen gaat.
Familie de Vries
Verder kwamen Wiepie en Kees de Vries aan het woord. De familie de Vries is en was onlosmakelijk verbonden met Black Boys. Ook langstzittende trainer Jappie Booij en Richard Venema werden door Peter van der Meeren nog bevraagd over Black Boys. In dit gesprek kwam ook naar voren dat er bij Black Boys over de diversiteit van de club, waarbij mensen actief zijn uit 15 verschillende landen.
Tot slot interviewde Van der Meeren nog de huidige voorzitter Jan Broersma en Dennis Kempen. Deze mannen vertelden hoe uniek Black Boys in feite is. De club voetbalde de laatste 19 jaar zonder de inkomsten van een eigen kantine en reclameborden. Zoiets is bij de KNVB nog nooit eerder gebeurd, vertelde de voorzitter.
“Black Boys krijgt z’n gezicht terug in het clubgebouw van SWZ”, volgens Broersma, die inmiddels ook voorzitter is van SWZ.
Wie het jubileumboek, wil bestellen kan dat doen via de site https://vvblackboys.nl/jubileumboek
 |
| |
|
5 april om 11:49 |
| |
Wethouder Petra van den Akker opent elfde jaargang Sneekology
Petra van den Akker, wethouder van cultuur in de gemeente Súdwest-Fryslân, heeft gisteravond op het Waltaplein in Sneek de elfde jaargang van de populaire cursus ‘Sneekology’ geopend.
Ook deze jaargang telt weer een 25-tal deelnemers die na zeven bijeenkomsten, waarin verschillende aspecten van de Waterpoortstad aan de orde komen, als ‘Sneekolooch’ hopen af te studeren.
Dr. Hans Koppen, historisch geograaf, verzorgde gisteravond een boeiende lezing over het ontstaan van Sneek op het Waltaplein.
Wethouder van den Akker benadrukte in haar toespraak het belang van de cursus: “Ok ut Snekers en alles wat met de stad te maken het mutte wij súnech op weze. “ De wethouder bekende dat het vroeger bij haar thuis niet op prijs gesteld werd dat zij Snekers sprak.
“Nou sêch ik, dat we tròts weze magge op ut stadsdialekt”.
Na de lezing van Hans Koppen gingen de Sneekologen in spé naar de Weduwe Joustra om daar letterlijk aan de Beerenburg (‘met twee e’s!) te ruiken. En uiteraard hun kennis te vergroten over het unieke Sneker bedrijf.
Op 30 mei a.s. is de Groate Sneekology Reüny, waar meer dan 125 oud-cursisten zich hebben op gegeven.
 |
| |
|
4 april om 17:25 |
| |
Yde-Wearsyk-Sneekology
Fanmòrren bij Yde út Aldeboarn weest. Uteraard un persoanlek ferhaal ophaald, su’t dat dan su moai hyt. Binnenkòrt mear in’e Friesland Post.
Wearsyk
Su langsamerhaan hew ik skoan myn nocht fan ut súterge wear. Helemaal na dy moaie 3 weken in Súd-Afrika. Alle dagen son. Ik kon ferdomd wel un bitsje weersyk weze!
Sneekology
Fanavend start de 11de edisy fan de kursus Sneekology. Dan skynt de son altyd.
Earste twee foto's fan Tom Coehoorn, de laatste foto fan Nico Altenburg |
| |
|
3 april om 14:38 |
| |
Bij Jaap Jongsma
Fanmòrren bij seilmaker Jaap Jongsma in Grou weest. Hew Jaap interviewd foar de Friesland Post, un persoanlek skreven pòrtret make. Al wear un moai antal jaren leden interviewde ik Jaap ok al us, mar toen ging ut mear over syn beroep/ambacht fan seilmaker.
Uteraard hewwe we ut dêr fanmòrren ok over had, water & silerij lope as un roaie draad deur ut leven fan disse Lemster. De fraach ‘wat is ut Jaap Jongsma DNA in’e túgen fan de skûtsjesfloat’, kreech ik ok antwoard op.
Tegare met fotograaf Tom Coehoorn beleefde ik opnieuw un prachtege mֳòrren. En ferdomd fanmiddach tidens ut tikken fan dit stukje begint de son (‘sonne’ sêge de Lemsters) ok nòch te skinen.
Foto’s binne fan Tom.
 |
| |
|
2 april om 18:53 |
| |
Fanmiddach in Pingjum weest
Foar GrootMedia fanmiddach in Pingjum weest. Dêr kwam ut kolleezje fan GS fan Fryslaan op besoek. Ik fyn Pingjum un prachtech dòrp. Dêr leeft de kultuer folop!
PINGJUM- De komende maanden gaan Gedeputeerde Staten ‘op paad’ door Fryslân. Vandaag, dinsdag 2 april, bracht het college een bezoek aan de regio Súdwest-Fryslân.
Vanmorgen werd de wekelijkse vergadering van GS in Teroele gehouden, waarna via een vaartocht vanaf dat dorp het richting Woudsend ging. Daar werd o.a. overlegt met vertegenwoordigers van de adviescommissies en ondernemers uit de regio.
Na een lunch ging het gezelschap met een museum bus van de FRAM naar Pingjum, waar GS uitleg kreeg over de activiteiten Skriezekrite Idzega.
De dag werd afgesloten met een optreden van de tienerband van Popschool PingPop. Commissaris van de Kong Arno Brok had daar voor de band nog een geweldige verrassing in petto. Ze kregen een bonus cheque van €2028, uit It Mienskipsfûns.
 |
| |
|
1 april om 12:13 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Op fakaansy
Kleine krúdeniers út’e tweede helt fan’e foarege eeuw gingen fòlgens mij noait echt op fakaansy, teminsten bij oans thús nyt. Ut sat der simpelwech nyt in. Wat ik mij nòch fan mijn fakaansy’s herinner waren de dagen dat ik met moeke naar tante Jo op’e Smilde ging. Dat was in myn kynderleke beleving al un weareldreis en helemaal dy kears dat myn feul ouwere neven mij met namen naar de Ferkearstún in Assen.
Ferder waren foar mij de woënsdachmiddachtòchtjes achter bij oans fader op ’e fyts, at de winkel dicht was, hoogtepunten in myn jonge leven. Ik skreef der selfs fersen over, hoe gelukkech ik met un bitsje was. Un ijsko op un houten stòkje, likke om ut leven omdat der miskyn ‘Postma’ ut stòkje stond en je gratis en fergees nòch un ijsje krije konden. Wat meastal nyt ut gefal was.
Kòrtseid, ik bin nyt groatwurden met fakaansy’s. Leter haalde ik ut wel in, tefeul om hier nou allemaal op te noemen.
Mar un echte weareldreizeger bleef ik allienech in gedachten en dromen. Dêr is sinds begin disse maand un einde an komen. Oulopen maand hew ik drie weken op un ‘Grand Tour’ deur Súd-Afrika weest.
Dry weken sonder de Waterpoart en je ferfòlgens onderdompele late in un folkomen andere kultuer as fan oans. Finaal kòpke onder en un tas grôtfol met herinnerings riker.
En nyt te min foto’s, op ut netflues, de mobyl en de spiegelrefleks. Jeuminikkus, de Sani Pass deen in un 4 WD Jeep. Met links op un halve meter un rafijn fan honderden meters dypte en rechts idem dito. Eén stuurfoutsje fan de professionele driver en ut IM fan mij kon skreven wurde, mar gelukkech, ut gebeurde nyt.
Ik geef ut toe, ut is bizar om 3 grauwe swemkoeien, de Afrikaanse naam foar Nijlpaarden, an’e rand fan je swembad te siën te waterslobberen, mar ut het wel wat.
De groatste indruk maakten echter de minsen dy’t ik onderwech teugenkwam, seldsem fryndelek en blij. Onfoartelbere rykdom en miskyn nòch wel groatere armoede. Mikst feelings, mar de Súd-Afrikanen self wille der niks fan hoare. Toeristen binne fan levensbelang foar ut kontrastrike laan.
De oulopen reis het enòrm relativearend foar mij weest, de pòstsegelproblematyk fan Sneek gaat nergens over in fergeliking fan de útdagings wêr’t Súd-Afrika foar staat.
Allienech dêrom was ut goëd dat ik de reis deen hew.
Al sú myn fader wel seid hewwe: Wêr doën se ut fan.
|
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
