| |
 |
10 júny om 17:05 |
| |
Amelaan het wat
Fňlgens mij binne der feul mear minsen dy’t wat hewwe met de Waddeneilannen, foar de een is ut Terskelling. De ander is gek fan Tessel. Laat ik ut der op houwe dat alle eilannen wel wat hewwe, mar foar mij is Amelaan tňp. De bewoaners fan’e Waddeneilannen binne over ut algemeen wel eigensinnech, un eigenskap dy’t mij wel anspreekt.
De oulopen dagen was ik even búten de deur en bivakearde op Amelaan, nee nyt in un tent ňf suks, want dęr bin ik tefeul stadsj‼nkje foar. Ik maakte wear un antal foto’s fan eigensinnege lui. Piet Kroket dy’t syn honnen op un ijsko traktearde en ouwe Nobel op Hollum, dy’t syn hele leven lang al op Amelaan woant.
Sach hoe’t un Amelaanse fisser un snoekbears fong, ut beest met un stuk hout naar un andere weareld hielp. Hij sei teugen mij: ‘Even goëd rake en ut is over. ‘k Bin gek op snoekbears!’ Amelanners doën nyt moeilek over sukke dingen. Bam! Klaar.
Overal sęr’t ik kom strún ik ok faak op begraafplakken om.
In Hollum is un moai onderhouden tún foar wie’t hier un skňft omspaand hewwe.
Węrom’t un rike stinker nou su’n grutte serk hewwe mut, is mij nyt dúdelek. ‘Arm of rijk, eenmaal sijn we allemaal gelijk’, was un sechje fan un Jutryper, mar dan had hij meastal un moai slukje op.
Fanmňrren in’e stromende regen wear fan ut eilaan ferlaten. Ut het seker nyt de laatste kear weest dat ik der weest hew. Tenminsten D.V.
 |
| |
