| |
 |
8 júly om 19:39 |
| |
In Harlingen
Fanmiddach, in de namiddach, hew ik in Harlingen weest. Tňch al noait un straf foar mij. Omdat ik ut un prachtege stad fyn. Ik hew Gerda Hartkamp interviewd, un oud-Sneekse, dy’t in 2021 met ‘Van Friese klei naar tropenuniform’ har debút maakte as skriëfster.
Ut interview sal eind disse maand in’e papieren GrootSneek ferskine. Ut boek is de anleiding foar ut gesprek en ik koppel ut interview an 15 augustus. Foar Gerda is 15 augustus gyn datum út un geskiedenisboekje, mar un emoasjoneel ankerpunt. Ut markeart ut offisjele einde fan’e oarlňch in Nederlaans-Indië, mar ut was foar un soad minsen ut begin fan nieuwe pine: repatriëring, ferlies, ontheemding.
Gerda fynt dat de 15de augustus nňch te min sichtber is. Iedereen kent 4 en 5 mei. Mar 15 sugustus? Un heel soad hewwe gyn flau benul. En dat terwyl der sufeul Nederlanders binne met ‘roots’ dęr. Met ferhalen dy’t nňch altyd foartleve. Ik bin ut met Gerda eens dat disse ferhalen deurferteld wurde mutte. Yts met kollektyf geheugen.
Ut is dit jaar 80 jaar leden, dat op 15 augustus ut offisjele einde fan’e Tweede Weareldoarlňch in Súdoast Asië kwam. Op dy datum kapitulearde Japan en kwam der ok foar Nederlaans-Indië un einde an jaren fan besetting, geweld, angst en ontwrichting.
Foar dúsende Indise Nederlanders, Molukkers, KNIL-militęren en hun family’s markeaet 15 augustus ut slňt fan un perioade dy’t diepe littekens achterliet.
Ut wurdt hooch tiid dat ut ferhaal fan Gerda en har family mear andacht krijt. Dęrom was ik fanmiddach in Harlingen.
|
| |
